Elisabeth en Franz Joseph hadden zich in de loop der jaren totaal van elkaar vervreemd. Sisi voelde dit niet als een gemis, want zij was geen bijzonder zinnelijke vrouw. Hun huwelijksleven was een verplichting geweest en wat het betreft het krijgen van kinderen vond ze, dat ze haar opgave vervuld had.
Haar vreugde over de schikking met Hongarije deed ook voor korte tijd de verhouding tot Franz Joseph weer opleven en zij gaf haar voornemen niet meer zwanger te worden, voor een uitzondering op. Een klein jaar na de kroning bracht Sisi in Boedapest een meisje, Marie-Valerie, ter wereld. Het kleine meisje werd door het Weense hof het ‘Hongaarse kind’ genoemd maar voor Sisi was Marie-Valerie ‘de enige’ omdat het haar enige kind was dat steeds om haar heen was en waarvan zij het opgroeien kon meemaken. Sisi nam Marie-Valerie overal mee naar toe en zij genoot van harte van het moederschap:
“Nu weet ik, wat een gelukzaligheid een kind betekent, nu heb ik wel de moed gehad , het lief te hebben en het bij me te houden.”
De liefde voor Marie-Valerie kwam ook tot uitdrukking hierin, dat Elisabeth haar energiek ondersteunde aan een dynamisch huwelijk te ontkomen en haar de tijd gaf, zelf een man te vinden. De keuze van Marie-Valerie viel op aartshertog Franz Salvator waarmee zij na een proeftijd van twee-en-een-half jaar, wat Sisi haar dochter had geadviseerd, trouwde. Maar om haar dochter te ‘verliezen’ aan een man deed Sisi veel verdriet.