Op 2 april 1945 was het het Rode Leger, dat net een laatste offensief had gelanceerd om de Duitsers terug te dringen bij het Balatonmeer, dat het Rusovce-herenhuis bereikte. Tijdens de eerste weken van de Sovjetbezetting bleven de Lónyays het liefst thuis met een paar bedienden. In mei verlieten Stefanie (die aan een hartaandoening leed) en haar man echter hun woonplaats om hun toevlucht te zoeken in de aartsabdij van Pannonhalma, beschermd door het Internationale Comité van het Rode Kruis. Drie maanden later, op 23 augustus 1945, stierf Stefanie daar aan een beroerte, 81 jaar oud. Noch haar dochter, noch een van haar nakomelingen waren aanwezig bij haar begrafenis. Ze werd begraven in de crypte van de aartsabdij van Pannonhalma. Elemér overleefde haar minder dan een jaar, stierf op 29 juli 1946 en werd naast haar begraven.
