Op 22 februari 1847 werd er in München een kind geboren.
Het was een meisje en haar ouders noemde haar: Sophie Charlotte Augustine.
Sophie was het negende kind en de vijfde en laatste dochter van hertog Maximilian en hertogin Ludovika.
Sophie had vier zussen:
– Helene
– Elisabeth
– Marie Sophie
– Mathilde
Sophie had vijf broers:
– Lodewijk
– Wilhelm
– Karel Theodor
– Maximiliaan
– Maximiliaan Emanuel
Ze had een erg leuke jeugd met haar broers en zussen, maar toen al haar broers en zussen getrouwd waren bleef ze als enig kind over.
Sophie was erg goed bevriend met haar neef Lodewijk, ze hadden veel gemeen, zo deelde ze samen de grote liefde voor de natuur en voor de muziek van Richard Wagner.
Sophie kon erg goed zingen en ze begeleide zichzelf altijd met de piano.
Verschillende prinsen uit Europa waren geïnteresseerd in Sophie zoals: Prins Louis van Portugal en Lodewijk Victor, jongere broer van keizer Franz Joseph, maar ze sloeg deze aanzoeken allemaal af.
Uiteindelijk verloofde Sophie zich met Lodewijk II, het huwelijk was gepland op 22 januari 1867 maar er kwam nooit een huwelijk, misschien had Lodewijk last van bindingsangst want hij stelde het huwelijk steeds uit.
Lodewijk verbrak de verloving toen Maximiliaan, Sophie’s vader, om duidelijkheid vroeg.
Ludovika, Sophie’s moeder, ging meteen weer opzoek naar een huwelijkskandidaat en ze vond hertog Ferdinand van Alencon-Orleans.
Op 28 september 1868 trouwde Sophie met hertog Ferdinand van Alencon-Orleans
Sophie en Ferdinand regen samen twee kinderen:
Een dochter:
– Louise Victoria
Een zoon:
– Philippe Emanuel
Sophie kreeg na de geboorte van haar zoon last van depressiviteit en in de jaren zestig gaf dat grote zorgen.
Ferdinand besloot dat zijn vrouw in de zomermaanden in Beieren moest door brengen waar ze haar zussen weer ontmoetten en weer opknapten.
In het jaar 1886 kreeg Sophie roodvonk, daarna leed ze pijn in haar onderlichaam.
Sophie werd door een gynaecoloog behandeld in München.
Sophie werd hevig verliefd op de gynaecoloog, Sophie was zo verliefd op hem dat ze zelfs bereid was om van Ferdinand te scheiden en met de gynaecoloog te trouwen maar de gynaecoloog was al getrouwd.
Toen zijn vrouw erachter kwam wat er speelde maakte ze alles openbaar.
Haar hele familie sprak schande over wat ze gedaan heeft zelfs haar zus Elisabeth kon dit allemaal niet goed keuren.
Iedereen dacht dat Sophie gek was geworden na haar ziekte en op advies van zijn zwager liet Ferdinand zijn vrouw opnemen in een bekend Sanatorium daar werd Sophie behandeld voor seksuele fantasieën.
De behandeling hield in dat haar hoofd kaalgeschoren werd en ingesmeerd werd met trekzalf, ze werd overgoten met ijswater en ze schrok van pistolen die onverwacht in haar buurt afgingen.
Na vijf maanden werd Sophie genezen verklaard.
Sophie kwam op 4 mei 1897 om tijdens een brand bij een liefdadigheidsbazaar.
Ze wilde tijdens de brand het gebouw niet eerder verlaten dan dat iedereen het gebouw verlaten had, maar dit werd haar fataal.
Sophie werd bijgezet in de Chapelle Royale, de graftombe der Bourbon, in Dreux.