Op 7 april 1839 werd er een kind geboren.
Het was een meisje en haar ouders noemde haar: Ida Krisztina Veronika
Ida was het vierde kind van Gergely Ferenczy de Vecseszék en zijn vrouw Krisztina Szeless de Kisjácz.
Het is onbekend hoeveel zussen Ida had:
Het is onbekend hoeveel broers Ida had:
Het onderwijs dat ze kreeg was vergelijkbaar met dat van de meeste nobele vrouwen op het Hongaarse platteland in die tijd: ze leerde lezen en schrijven en sprak heel goed Duits. Ida bleef echter leren als autodidact. Haar smaak voor literatuur werd beïnvloed door schrijfster Ida Miticzky, die in 1862 naar Kecskemét verhuisde, met wie ze ook oefende om op expressieve wijze hardop voor te lezen.
Keizerin Elisabeth van Oostenrijk en koningin van Hongarije was al op jonge leeftijd enthousiast over Hongarije.
In het jaar 1863 leidde haar enthousiasme voor Hongarije er toe om Hongaars te leren en zich te omringen met Hongaarse hofdames. De keizerin kreeg een lijst met geschikte vrouwen, onderaan de pagina stond de naam ‘Ida Ferenczy’ deze naam was geschreven in een ander handschrift. Het is niet duidelijk hoe en waarom een vrouw uit de lagere adel aan de lijst is toegevoegd maar de keizerin koos haar.
Keizerin Elisabeth en Ida vonden elkaar bij de eerste ontmoeting meteen heel aardig: de keizerin was onder de indruk van het natuurlijke, open gedrag en de oprechtheid van haar nieuwe metgezel en Ida vond haar werkgever charmant, intelligent en mooi. Al snel werden ze vrienden en de keizerin, die zich vaak eenzaam voelde aan het Oostenrijkse hof, vertrouwde haar toe en gebruikte het Hongaars bijna als een geheime taal. De keizerin gebruikte zelfs de informele jij van de Hongaarse taal bij het aanspreken van Ida, iets wat ze anders alleen deed als ze met haar naaste familie sprak.
Ida behoorde tot een groep “appartementmäßigen Damen”, die ten allen tijde toegang hadden tot de privévertrekken van de keizerin, maar ze mocht haar niet vergezellen op haar officiële verplichtingen aangezien de familie Ferenczy van de lagere adel was. Elke keer dat ze uit elkaar waren, wisselden ze lange, warme brieven uit.
Na haar reis naar Hongarije in 1866, begon de keizerin persoonlijk te corresponderen met Hongaarse politici die, in verschillende mate, gekant waren tegen de regel of methoden van haar echtgenoot, keizer Franz Joseph I, gebruikmakend van Ida’s hulp en bemiddeling, waaronder graaf Gyula Andrássy, die werd opgehangen als beeltenis voor zijn deelname aan de Hongaarse revolutie van het jaar 1848 en had nooit om amnestie gevraagd en Ferenc Deák, de leider van de passieve verzetsbeweging na de nederlaag van de revolutie.
Ida correspondeerde zelf met politicus en journalist Miksa Falk (de eerste Hongaarse leraar van de keizerin), historicus en politicus Lajos Thallóczy en gravin Antónia Zichy , de weduwe van graaf Lajos Battyhány, de geëxecuteerde eerste premier van Hongarije. Ze ontwikkelde ook een hechte vriendschap met de gravin Marie Festetics von Tolna en Irma Sztáray de Sztára et Nagymihály, de twee andere Hongaarse hofdames, baron Franz Nopcsa, de majoor van het huishouden van de keizerin en Jácint Rónay, een titulair bisschop die toezicht hield op de opvoeding van de twee jongere kinderen van de keizerin.
Ida vergezelde de keizerin op haar uitgebreide reizen, leerde haar Hongaars en las haar hardop voor in de taal, wat haar belangrijkste taak was. Nadat ze had bewezen een absoluut loyale en discrete vriendin te zijn, kreeg ze verschillende verantwoordelijkheden rond de keizerin en soms zelfs nogal delicate taken, zoals het regelen van een anonieme ontmoeting tussen de keizerin en Friedrich List Pacher von Theinburg op een gemaskerd bal, of actrice Katharina Schratt, de vertrouwelinge van de keizer en goede vriendin van de vorst, binnenlaten via haar eigen kamer in de Hofburg. Voor de vroegere dienst was de keizer zelf Ida dankbaar, hij wisselde brieven met haar uit en schonk haar een portret van de keizerin.
In het jaar 1890 werd Ida toegelaten tot de Orde van het Sterrenkruis, een zeer gerespecteerde dynastieke orde voor katholieke adellijke dames op verzoek van de keizerin, en werd zo verheven tot een rang die vergelijkbaar was met die van de meest nobele, aristocratische dames van de Oostenrijks- Hongaarse rijk.
Op 10 september 1898 werd Keizerin Elisabeth vermoord in Genève. Ida werd buitengewoon hard getroffen door de tragedie, zij had de keizerin bijna veertig jaar gediend en was nooit getrouwd. Samen met het jongste en favoriete kind van de keizerin, aartshertogin Marie Valerie, zorgde ze voor haar landgoed en nam een groot deel van de geschriften van de keizerin mee toen ze het hof verliet. Ze ging in Wenen wonen, eerst aan de Reisnerstraße, en daarna in de wijk Schönbrunn.
In het jaar 1899 richtte ze in Boedapest het Queen Elisabeth Memorial Museum op dat in 1908 werd geopend. Het museum werd na de Tweede Wereldoorlog gesloten, maar veel ervan was toen al verwoest.
Ze leefde nog dertig jaar na de dood van keizerin Elisabeth en zag de dood van baron Franz Nopcsa in 1904, gravin Marie Festetics in 1923 en aartshertogin Marie Valerie in 1924, evenals het uiteenvallen van het Oostenrijks-Hongaarse rijk in de Eerste Wereldoorlog en de Habsburgse dynastie verloor de troon en ging in ballingschap.
Op 28 juni 1928 overleed Ida Ferenczy op 89-jarige leeftijd in Wenen en werd begraven in haar geboorteplaats, Kecskemét, in de familiecrypte van de Ferenczys op de Trinity-begraafplaats.
